این ادعای دو محقق از گروه تحقیقاتی ABI با نامهای استوآرت مدیر تحقیقات بیسیم و و فیلیپ سولیس تحلیلگر باند پهن موبایل است.
یکی از تحولات جالب توجه در عرصه کاربرد تلفنهای همراه، مجتمعسازی و ادغام کاربردهای متنوع و خدمات ارائه شده توسط تلفنهای همراه است.
امروزه تلفنهای همراه نه تنها برای برقراری مکالمات تلفنی بلکه به عنوان دستیار شخصی دیجیتال، دوربین دیجیتال، مرورگر اینترنت، سرویسگیرنده پستالکترونیکی، و حتی پیامرسان اینترنتی مورد استفاده قرار میگیرند.
با پیدایش و گسترش این کاربردهای متنوع، بهبود سیستمهای عاملِ این تلفنهای همراه امری ضروری و اجتناب ناپذیر به نظر میرسد.
بدین ترتیب مهمترین عامل و انگیزه توسعه سیستمهای عاملِ همراه را میتوان رشد تقاضای کاربردهای سیـّار با توانایی مشابه با کاربردهای موجود برروی کامپیوترهای قابل حمل؛ تقاضای مصرفکنندگان برای امکانات چندرسانهای غنی و حتی دسترسی به بازیها و سرگرمیهای قابل حمل بر شمرد.
به زبان سادهتر تلفن هوشمند به تلفنی گفته میشود که علاوه بر تواناییهای یک موبایل معمولی، قادر به تحلیل دادههای اطلاعاتی است و در واقع یک سیستم عامل و یک پردازشگر دارد.
مدتی پیش شرکت اپل که از سازندگان بزرگ دستگاههای دیجیتالی محسوب میشود، دست به یک اقدام عجیب زد و یک گوشی تلفن را به بازار ارایه داد که از زمان عرضه آن تا کنون همواره یکی از مهمترین بحثهای کارشناسان بوده و باعث نگرانی بیشتر رقبایش در عرصه ساخت گوشیهای تلفن همراه شده است.
نام این گوشی آیفون(Iphone)است و از نظر کارشناسان اپل، تلفنی با کاربری آسان و دارای تمامی ویژگیهای خوب و حتی آیندهنگرانه یک همراه دیجیتال است ولی با این حال برخی کارشناسان نظر دیگری دارند.
چرا آیفون هوشمند نیست؟
محققان بازار، تلفن هوشمند را به عنوان موبایلی با یک سیستم عامل میشناسند که از برنامههای کاربردی شرکتهای ثالث نیز پشتیبانی کند. اما آن طور که کارشناسان میگویند اطلاعات به دست آمده این دستگاه از نرمافزارهای کاربردی شرکتهای ثالث پشتیبانی نمیکند و بنابراین در کل میتوان گفت که آیفون یک تلفن هوشمند نیست بلکه یک Feature Phone پیشرفته است.
به گفته فیلیپ سولیس بنا به تحقیقاتABI ، گوشیهای Feature Phone برای برنامههای کاربردی شرکتهای ثالث بسته هستند و عملکردهایشان نیز توسط عرضه کننده و یا تولید کننده کنترل میشود.
گرچه عموماً Feature Phoneها از برنامههای کاربردی توسط جاوا پشتیبانی میکنند، اما بنا به گفتههای سولیس این گونه برنامهها و پشتیبانیها بسیار ضعیف و محدود هستند.
در یک تقسیمبندی کلی، مهمترین سیستمهای عامل تلفنهای هوشمند یا سیستمهای عاملِ همراه عبارتند از: Microsoft Smarphone 2002 ، Palm OS 5.x Symbian OS 7
هریک از سیستمهای عامل فوق ویژگی مخصوص به خود را به منظور ارائه خدمات بر روی دستگاههای همراه (یا همان سیستم میزبان) در پیش گرفتهاند.
سیستم عامل Smartphone 2002، محصول شرکت مایکروسافت، زیرمجموعهای از سیستم عامل Windows CE 3.0 برای دستگاههای قابل حمل است. سیستم عامل PalmOS نیز سیستم عامل دستگاههای دستیارشخصی دیجیتال (PDA) است که برای استفاده در تلفنهای همراه بهینهسازی شده است.
سازندگان تلفنهای همراه نیز سیستم عامل Symbian را برای استفاده در تلفنهای همراه طراحی و پیاده سازی کردهاند.
سولیس درباره فواید سیستمهای کاربری تلفنهای هوشمند میگوید: برنامههای کاربردی درست شده برای SmartPhoneها به گونهای هستند که میتوانند دستوری را دریافت کنند تا عملکردهای مرکزی OS را به تنهایی استخراج کنند و به همین جهت هم بسیار قدرتمندتر و ثمربخشتر هستند.
استوآرت نیز بر این عقیده است که شرکت اپل از آنجا که پایه محکمی در بازار موبایل ندارد، در حال رویارویی با جنگی بزرگ و سخت است.
از این رو باید نحوه ساختاری و عملکرد آیفون کامل و بدون نقص باشد. مطمئناً کاربران تنها برای شنیدن موسیقی عالی حاضر به خرید یک تلفن درجه دو نیستند.